Op de een of andere manier doet mij deze (voorpret op de) vakantie, toch nadenken over hoe ik eigenlijk bof. Ik heb een geweldige vriend, 2 schatten van kindjes en verder is iedereen er nog waar ik veel om geef. Ik heb werkelijk niets te klagen, maar toch ben je niet altijd helemaal tevreden... Vandaag heb ik zo'n gevoel dat ik mij daar een beetje om moet schamen, want er zijn genoeg mensen die echt mogen klagen! Een collega gaat trouwen maar haar broer is zeer ernstig ziek (en maakt de bruiloft over 5 weken waarschijnlijk niet mee), 2 collega's gaan scheiden (omdat hun man is vreemd gegaan), bij een andere collega is een knobbeltje in haar borst ontdekt, vrienden hebben een zoontje dat zeer autistisch is, etc.
En dan ik... ik loop maar te mopperen dat ik geen bandana voor Romy kan vinden, of dat ze die ene korte broek niet hebben. Tja, vandaag voel ik me echt een beetje ondankbaar.
